wt lut 27, 2018 8:22 pm
– Witam, Panno Adler. – przywitał się należycie z kurtuazyjnym ukłonem, a potem podążył za parą Ingi oraz Seitaro. Miarowym krokiem przemierzał ciągnący się w dół korytarz ze schodami wraz ze swoją kompanią, odczuwając jednocześnie tłumioną ścianami atmosferę tegoż miejsca. To uczucie było jemu niezwykle bliskie, bo choć ogrody uniwersytetu wraz z zewnętrznym pierścieniem przypominały typowy ośrodek badawczy to podziemia Initium definitywnie posiadały niecodzienną aurę wyobcowania oraz tajemniczości. W istocie identyczne emocje towarzyszyły młodemu naukowcowi w tym zlepku niezbadanego misterium jakim były komnaty wewnątrz Wąwozu Pierwszych. W chwili obecnej dokładnie lustrował każdy detal ozdabiający smukłe wnętrza komnat, dodatkowo powstrzymując narastający z powrotem katar.
Przez wstępny okres ich ekskursji, Leonard milczał niczym wzorowy uczeń, starając się wydobyć jak najwięcej informacji płynącym z ust zaznajomionej z sytuacją kobiety. Na twarzy Steinöfera nie można było ujrzeć ekscytacji porównywalnej do Nakamury czy też jego towarzyszki. Wszystko skupiało się na niezwykłej analizie człowieka, w tej chwili ukrytej pod maską kamiennego wyrazu oblicza. Niezwykle chłodno spoglądał ten naukowiec na ogół panujących rzeczy, a teraz podczas oględzin nowo poznanych schematów domniemanego mieszkańca tych czeluści już powoli kreował przyszły kierunek własnych badań. Nawet w jednej chwili wyciągnął swój niewielki notes, jakoby był to jego odruch bezwarunkowy, po czym zaczął sobie coś delikatnie szkicować. – Ważną informacją dla mej osoby byłaby wiedza na temat tego ile takich kryształów zdołaliście Państwo odkryć do tej pory. W dalszym rozrachunku będę próbował własnoręcznie pomóc waszym ludziom rozpracować tę enigmę, lecz potrzebuję do tych działań dużej dawki samodzielności. Przy okazji proszę o jak najbardziej dokładne liczby. – w pewnym momencie zaznaczył po zakończeniu jednego z wywodów przywódcy projektu, w dalszym ciągu tworząc zapiski na czystych kartkach papieru. Długowłosy zaznaczył obecność mocnymi słowami, nie ubierając oczywistości w piękne słowa. Zależało jemu na konkretach, co dwójka w opozycji mogła docenić w kwestii odkrywczej.
Kiedy już ferajna dostała się marszem do ostatniego z pomieszczeń, badacz zasięgnął do swego ekwipażu w postaci dość głębokiej teczki, z której rychło dobył mechanicznych gogli. Nie czekał także długo z umieszczeniem własnego kryształu wewnątrz niewielkiego otworu, co też poczynił. Mężczyzna do tej pory nie zaznał większej okazji korzystania z właściwości tego niezwykłego przedmiotu, toteż właśnie nadszedł na to odpowiedni moment w jego surowym mniemaniu. Okulary miały szansę dojrzeć odrobinę dodatkowych szczegółów, których naturalnie oko śmiertelnika nie miało szansy w żaden sposób zobaczyć. Począł koncentrować całą uwagę na tychże magicznych liniach pośród murów kompleksu, lecz uszami nadal przebywał z dialogiem zebranych przewodników. – Mógłbym rzucać suche hipotezy, choć jestem silnie przekonany, iż gdzieś blisko nas znajduje się inna Maszyna. – rzucił nagle, zapewne poruszając Pannę Adler tym niewytłumaczonym w żaden sposób przypuszczeniem. – To wyjaśniałoby możliwości zasilania takich gargantuicznych jaskiń, choć... tego postaram się dowieść. – uśmiechnął się kątem ust w stronę fascynatki technologią Pierwszych, jakoby dodając jedynie oliwy do ognia poprzez nową tezę. – Nie będę w tej chwili porzucał profesjonalizmu. Proszę kontynuować z pominięciem moich komentarzy. – poprawił się na zakończenie wtrącenia, a dodatkowo tylko przenikliwie rzucił spojrzenie na Dustina, jego uczennicę, a zarazem dwóch Egzarchów. Każdy znał swoje miejsce w szeregu. W głębi duszy Leonard odczuwał ulgę, dostrzegając ich aktualne podejście do sprawy. Nie żałował podzielenia się uwagami dotyczącymi panujących aktualnie zasad w twierdzy z Panem Kirchnerem, a zatem musiało to prawidłowo wpłynąć na wytyczne ochroniarzy. Waldgrosseńczyk definitywnie czuł się znacznie bezpieczniejszy. Prostota niejednokrotnie ratowała wiele żywotów.
– Proszę mi jeszcze odpowiedzieć na pytanie dotyczące waszych ekspedycji, które ucierpiały poprzez kontakt z tymi "potworami". Czy istnieją dane, mogące mi pomóc w mych inwestygacjach? Żadne z waszych następnych słów nie wydadzą mi się niepotrzebne, a wręcz mogą mi niebywale pomóc. – umieścił zwykłe okulary w kieszeni marynarki, a następnie zbliżył się jeszcze bardziej do wymienionych wcześniej paneli. Sprawiał wrażenie osoby, która jeszcze przez kilka chwil zatrzyma ich przy nieznanym kodzie ze ścian podziemi.
Ilość słów: 768
